Ga direct naar de Nederlandse vertaling
Dear Friends everywhere…
… this year, we were not able to hold our Summer Gathering in Finland as we planned and looked forward to, due to the Covid19 outbreak. We still wanted to connect and meet and were therefore contemplating about what we need and how we can answer these needs in a new way this year. Pretty quickly we realized that an online gathering was the best and the safest choice for us this time. Our impromptu planning committee was able to create a space with different rooms which made us connect how we needed it: creating togetherness, creating community and spending time together. While going online was a necessity, our priorities in the way we approached this were our choice.
We did not know how this event would turn out, as it had to be so different from our usual gatherings… and we were positively surprised! The special connection between us was there, even with this very different way of being together.
We started to feel like a community already after the opening session – not just like pixelated pictures on a screen. We came together after the experience of several months of reduced social contact, everyone wanting this to work, craving connection. The digital ‘venue’ with different rooms made it easy to be at a place and be present. We felt like the venue made the place ‘real’ even if at that point no other people were online in the room. We also realized how much care and attention is needed to enable community, especially when meeting online – it is amazing what technologies are available, but even more what community can do. The words “The spirit is in the detail” stayed with us over the week. And when one main session had to be postponed due to technical issues, we just stayed together and played the game someone suggested.
Meeting online was not without challenges, though. It was much harder to ‘see’ the people who were not present during the sessions than it would have been in an in-person community like Spring Gatherings, and at times it was hard to connect throughout the day, as we didn’t know who would be online at what time exactly. As the week progressed, we became more confident and started using the platform for conversation in between sessions as well. Implementing and planning these inspired moments was harder than planning the sessions themselves, so we were glad to see that over time and with trust, this happened.
The online gathering not only brought challenges but also came with advantages. For example, it enabled several people to attend who said they couldn’t have come to a gathering in Finland. Not only was the gathering easier to combine with the demands of daily life, but being able to attend it from your own home also lowered the threshold for several newcomers. This made us consider different ways of making future gatherings more accessible by using digital or hybrid forms of worship. Reflections on this were also shared when Michael Eccles visited and led a discussion about the ways meetings in the Europe and Middle East Section (EMES) are staying in contact, worshipping and coming together. Some Friends appreciated the freedom of attending just a few sessions and nonetheless being a part of the community. Throughout the week, we experienced a steady attendance, with all sessions or meetings being attended by at least a small group of Young Friends. In total, more than 25 Young Friends were a part of the gathering.
During the week, we had sessions in the evening and early morning activities like Yoga and Meeting for Worship, while spending the day in our workplaces, with our families and (non-EMEYF)-friends. Because the gathering took place in the midst of Friends’ everyday lives, some everyday life impressions were blending into the gathering and vice versa. People from our everyday life did eventually notice that we were doing activities together and we were able to share interesting conversations about our gathering and our community with “outside people”, which we otherwise maybe would not have had. Carrying the gathering with us and incorporating it in our daily lives also allowed us to see each other differently, as part of other communities and in our daily spaces, outside of the exceptional time and space of an in person gathering: We got to see each other’s kitchens and living rooms, pets, partners, and housemates, which gave the gathering a very homey feel. 🙂
The digital setup of the special gathering also allowed us to easily welcome external speakers, to share their stories and concerns with us. Edouard Dommen from Geneva challenged us to think non-anthropocentrically about the world, and we looked at this together, from different perspectives, growing in our understanding and awareness: How can we extend the community of neighbours that we think of when we intend to ‘love our neighbours’? How is our view of the world and how are our actions for the environment changed when we stop thinking in terms of stewardship, but understand ourselves interwoven in human-nonhuman connections and networks? Some of us were inspired to start conversations about how we and our meetings are sometimes anthropocentric (maybe without being aware of it).
Matthias Schwerendt from Berlin shared his memories and reflections on being a Young Friend in the GDR and when the wall came down, asking what it means to be a (Young) Quaker in a Europe that is changing all around us. We heard about the close community of East German Young Friends, about the joys of international contacts and intervisitation, but also about the difficulties in growing together, as their experience differed from those of Western Young Friends. We spoke about what keeps us going and how conflicts within Quaker communities can be attended to, and Matthias reminded us of the importance of listening. This thought-provoking session created conversation and connection between the current and former generation of “Young” European Friends, then and now.
In other sessions and activities we enjoyed the opportunity to connect and catch up, such as when we were cooking a Mung Dal with Raita together, each in our own kitchen. While some of us were already eating, others were still cooking or in conversation. We appreciated the shared activities and the freedom that comes with a communal rhythm of the day, including variations, without the need to sync our activities too much.
These sessions, as well as our virtual Meeting for Worship, created a sense of “together togetherness”: on Veertly, in a meeting room, looking at each other. Other activities that were offered to use the week as a retreat created a sense of “separate togetherness”: We had daily challenges on the topic of “Nature and Spirituality”, which encouraged us to leave the house, searching for water and sitting with trees or harvesting fruits. Pictures of our adventures were shared in a messenger group. We sent each other postcards to create a ‘tangible’ memory of this online event. We looked after each other in homegroups. It felt special and important to take time out of our week for our community and our faith.
We hope that the connections between us will continue to strengthen and grow, virtually and in person.
A selection of daily challenge photos from the gathering signal group:
Beste Vrienden overal…
…dit jaar hebben we onze Summer Gathering niet in Finland kunnen houden zoals we gepland hadden en waar we naar uitkeken, vanwege de uitbraak van Covid19. We wilden nog steeds contact maken en elkaar ontmoeten en dachten daarom na over wat we nodig hebben en hoe we dit jaar op een nieuwe manier aan deze behoeften kunnen voldoen. We realiseerden ons al snel dat een online bijeenkomst voor ons deze keer de beste en veiligste keuze was. Onze spontane voorbereidingscommissie was in staat om een digitale omgeving te creëren met verschillende ruimtes, wat ons met elkaar verbond op de manier waarop we het nodig hadden: het creëren van saamhorigheid, het creëren van een gemeenschap en het doorbrengen van tijd met elkaar. Terwijl het online gaan een noodzaak was, waren onze prioriteiten in de manier waarop we dit aanpakten onze keuze.
We wisten niet hoe dit evenement zou verlopen, omdat het zo anders moest zijn dan onze gebruikelijke bijeenkomsten… en we waren positief verrast! De speciale band tussen ons was er, zelfs met deze heel andere manier van samenzijn.
We begonnen ons al na de openingssessie als een gemeenschap te voelen – niet alleen als pixelachtige foto’s op een scherm. We kwamen samen na de ervaring van enkele maanden van verminderd sociaal contact, iedereen wilde dit laten slagen, hunkerend naar verbinding. De digitale ‘locatie’ met verschillende zalen maakte het makkelijk om op één plek te zijn en aanwezig te zijn. We hadden het gevoel dat de zalen de plek ‘echt’ maakten, zelfs als er op dat moment geen andere mensen online waren. We realiseerden ons ook hoeveel zorg en aandacht nodig is om de gemeenschap mogelijk te maken, vooral wanneer we online vergaderen – het is verbazingwekkend welke technologieën beschikbaar zijn, maar nog meer wat gemeenschap kan doen. We droegen de woorden “The spirit is in the detail” [de ziel zit ‘m in de details] de hele week met ons mee. En toen een hoofdsessie moest worden uitgesteld vanwege technische problemen, bleven we gewoon bij elkaar en speelden we het spel dat iemand voorstelde.
Online vergaderen was echter niet zonder uitdagingen. Het was veel moeilijker om de mensen te ‘zien’ die niet bij de sessies waren dan in een gemeenschap zoals Spring Gatherings, waar iedereen lijfelijk aanwezig is. Soms was het moeilijk om overdag verbinding te maken, omdat we niet wisten wie er op welk moment precies online zou zijn. Naarmate de week vorderde, kregen we meer vertrouwen en begonnen we het platform ook tussen de sessies door te gebruiken voor gesprekken. Het implementeren en plannen van deze geïnspireerde momenten was moeilijker dan het plannen van de sessies zelf, dus we waren blij te zien dat dit in de loop van de tijd en met vertrouwen gebeurde.
De online bijeenkomst bracht niet alleen uitdagingen met zich mee, maar had ook voordelen. Het stelde bijvoorbeeld verschillende mensen in staat om aanwezig te zijn die zeiden dat ze niet naar een bijeenkomst in Finland hadden kunnen komen. Niet alleen was de bijeenkomst gemakkelijker te combineren met de eisen van het dagelijks leven, maar door het bijwonen van de bijeenkomst vanuit je eigen huis werd ook de drempel voor verscheidene nieuwkomers verlaagd. Dit deed ons nadenken over verschillende manieren om toekomstige bijeenkomsten toegankelijker te maken door gebruik te maken van digitale of hybride vormen van wijdingssamenkomst. Reflecties hierover werden ook gedeeld toen Michael Eccles op bezoek kwam en een discussie leidde over de manier waarop de bijeenkomsten in de sectie Europa en het Midden-Oosten (EMES) met elkaar in contact blijven en samen stil zijn. Sommige Vrienden waardeerden de vrijheid om slechts enkele sessies bij te wonen en toch deel uit te maken van de gemeenschap. De hele week lang was er een stabiele aanwezigheid, waarbij alle sessies of bijeenkomsten werden bijgewoond door ten minste een kleine groep Jonge Vrienden. In totaal maakten meer dan 25 Jonge Vrienden deel uit van de bijeenkomst.
Gedurende de week hadden we sessies in de avond en activiteiten in de vroege ochtend zoals yoga en wijdingssamenkomst, terwijl we de dag doorbrachten op onze werkplekken, met onze families en (niet-EMEYF)-vrienden. Omdat de bijeenkomst plaatsvond te midden van het dagelijkse leven van Vrienden, gingen sommige alledaagse levensindrukken op in de bijeenkomst en vice versa. Mensen uit ons dagelijks leven merkten dat we samen activiteiten deden en we konden interessante gesprekken over onze bijeenkomst en onze gemeenschap delen met “mensen van buitenaf”, die we anders misschien niet zouden hebben gehad. Door de bijeenkomst met ons mee te nemen en in ons dagelijks leven te integreren, konden we elkaar ook anders zien: als onderdeel van andere gemeenschappen en in onze dagelijkse ruimtes, buiten de uitzonderlijke tijd en ruimte van een ‘normale’ bijeenkomst: We kregen elkaars keukens en woonkamers, huisdieren, partners en huisgenoten te zien, wat de bijeenkomst een heel huiselijk gevoel gaf. 🙂
Door de digitale opzet van de speciale bijeenkomst konden we ook gemakkelijk externe sprekers verwelkomen, om hun verhalen en zorgen met ons te delen. Edouard Dommen uit Genève daagde ons uit om niet-antropocentrisch over de wereld te denken, en we keken hier samen naar, vanuit verschillende perspectieven, groeiend in ons begrip en bewustzijn: Hoe kunnen we de gemeenschap van buren uitbreiden waaraan we denken als we van plan zijn ‘van onze buren te houden’? Hoe verandert onze kijk op de wereld en ons handelen t.o.v. het milieu als we stoppen met het denken in termen van rentmeesterschap, en onszelf zien als verweven in menselijke-niet menselijke connecties en netwerken? Sommigen van ons werden geïnspireerd om gesprekken te beginnen over hoe wij en onze wijdingssamenkomsten soms antropocentrisch zijn (misschien zonder dat we ons daar bewust van zijn).
Matthias Schwerendt uit Berlijn deelde zijn herinneringen aan en gedachten over het zijn van een Jonge Vriend in de DDR en toen de muur viel. Hij vroeg zich af wat het betekent om een (Jonge) Quaker te zijn in een Europa dat overal om ons heen aan het veranderen is. We hoorden over de hechte gemeenschap van Oost-Duitse Jonge Vrienden, over het plezier van internationale contacten en intervisitaties, maar ook over de moeilijkheden om samen te groeien, omdat hun ervaring verschilde van die van de Westerse Jonge Vrienden. We spraken over wat ons op de been houdt en hoe conflicten binnen de Quaker-gemeenschappen kunnen worden opgevangen, en Matthias herinnerde ons aan het belang van luisteren. Deze sessie zette aan tot nadenken en creëerde een verbinding tussen de huidige en voormalige generatie “Jonge” Europese Vrienden, toen en nu.
Tijdens andere sessies en activiteiten hebben we genoten van de mogelijkheid om verbinding te maken en bij te praten, zoals toen we samen een Mung Dal met Raita aan het koken waren, elk in onze eigen keuken. Terwijl sommigen van ons al aan het eten waren, waren anderen nog aan het koken of in gesprek. We waardeerden de gezamenlijke activiteiten en de vrijheid die gepaard gaat met een gemeenschappelijk ritme van de dag, inclusief variaties, zonder de noodzaak om onze activiteiten te veel te synchroniseren.
Deze sessies, evenals onze virtuele wijdingssamenkomst, creëerden een gevoel van “samenzijn”: op Veertly, in een vergaderzaal, naar elkaar kijkend. Andere activiteiten die werden aangeboden om de week als retraite te gebruiken creëerden een gevoel van “gescheiden saamhorigheid”: We hadden dagelijkse uitdagingen op het gebied van “Natuur en Spiritualiteit”, die ons aanspoorden om het huis te verlaten, op zoek te gaan naar water en te gaan zitten met bomen of vruchten te plukken. Foto’s van onze avonturen werden gedeeld in een chatgroep. We stuurden elkaar ansichtkaarten om een ‘tastbare’ herinnering aan dit online evenement te creëren. We zorgden voor elkaar in kleine gespreksgroepen. Het voelde bijzonder en belangrijk om tijd te maken in onze week voor onze gemeenschap en ons geloof.
We hopen dat de banden tussen ons sterker blijven worden en groeien, virtueel en in persoon.
Een selectie van de fotos van de dagelijkse uitdagingen uit onze chatgroep:
We at Willy & Penn are looking for new contributions! More info here.
We zijn op zoek naar nieuwe bijdragen! Meer informatie hier.