Ik weet niet beter dan 4 mei, twee minuten stilte. Om klokslag 20:00 met de televisie aan. Zo is het altijd gegaan bij mij thuis, en ik denk dat bijna alle Nederlanders deze ervaring delen.
Op 4 mei herdenken we de Nederlandse slachtoffers die zijn gevallen in de Tweede Wereldoorlog en alle oorlogssituaties daarna; burgers en militairen. Ik zorg er bij voorkeur voor dat ik thuis ben, maar ook in treinen, sportscholen, ziekenhuizen, vliegvelden en fabrieken zijn alle mensen twee minuten respectvol stil. Voor de gevallenen. De slachtoffers. Voor hen die stierven voor onze vrijheid. En het is magisch. Zelden voel ik me zo verbonden met mijn Nederlanderschap, en zelden sta ik zo bewust stil bij de vrede waarin ik altijd heb mogen leven. (Even afkloppen.)
Het is een geleide stilte: we herdenken mensen en een vreselijke tijd, en waarderen dat die tijd voorbij is. Het is een opmaat voor 5 mei, waarop we vieren. Een moment van bezinning voor de feestvreugde losbarst. Het is geen ‘Quaker-stilte’ maar doet voor een groot deel wel hetzelfde met de mensen. We zijn samen en delen een ervaring, zonder hierover te moeten praten.
Op 4 mei zijn we maar twee minuten stil, maar wel met 17 miljoen tegelijk. En dat is kracht.
Mini Dutch cultural history lesson:
On May 5th, 1945, the Netherlands were officially liberated from the Nazi occupier. This meant the end of WWII for the country. Since then, May 5th has been our national holiday, Liberation Day (Bevrijdingsdag), on which many musical festivals are organised throughout the country. On the evening of May 4th, the country holds a ceremonial two minutes of silence to commemorate all fallen soldiers and civilian victims of WWII. In more recent years, victims of other wars have been added to the commemoration.
I don’t know any better, than May 4th, two minutes of silence. At the stroke of 8pm with the television on. That’s how it’s always been at home, and I think almost all Dutch people share this experience.
On May 4th we commemorate the Dutch victims of World War II and all situations of war since; both civilians and soldiers. I prefer to make sure to be home for it, but people are respectfully silent in trains, gyms, hospitals, airports and factories too. For the fallen. The victims. For those who gave their lives for our freedom. And it’s magical. I rarely feel so connected to my Dutchness, and I’m rarely so conscious of the peace that I’ve always been living in. (Let me knock on wood.)
It’s a guided silence: we commemorate people and a horrendous time, and we appreciate that time is over now. It’s a prelude to May 5th, on which we celebrate. A moment of reflection before the party starts. It is no ‘Quaker silence’ but does largely the same for many people. We are together and share an experience without having to talk.
On May 4th we are silent for a mere two minutes, but we’re 17 million people at once. And that is power.