EMEYF

Von / door / by Lisette Nijboer
Nederlandse versie beneden
English version below that

‘Du kannst nicht jeden retten’

Das hat mir ein Freund gesagt, als er krank auf meinem Sofa lag. Machtlos und frustriert war ich, weil ich nichts machen konnte, damit er nicht mehr krank sein würde. Ich wollte so gerne dass er sich besser fühlte, aber mehr als Tee machen und Kuscheln konnte ich nicht. Er fühlte sich belastet, wenn ich mich schlecht fühlte weil ich in dem Moment nichts für ihn tun konnte. Ich habe mich neben ihn hingelegt und innerhalb ein paar Stunden war er wieder besser. Vielleicht haben die Umarmungen ihn doch geholfen.

Du kannst nicht jeden retten, und das musst du auch nicht. Manchmal brauche ich es, diese Worte zu hören. Ich will gerne das Beste, für alles und jeden. Außerdem habe ich eine starke Aversion gegen Unrecht (vor Allem wenn’s Kinder betrifft), demzufolge bin ich manchmal sehr böse auf die Welt, in der es leider ganz viel Unrecht gibt. Ich kann nicht jeden retten, aber wenn ich’s könnte…

Andererseits werde ich jeden Tag ein bisschen gerettet (wenn ich mich schlecht fühle), getröstet (wenn ich mal traurig bin) und glücklicher gemacht als ich schon bin. Für mich sind es die kleinen Dinge die mich erfreuen: ein Regenschauer wenn ich im Bett liege, eine leckere Mahlzeit, ein Kompliment auf der Arbeit. Die wichtigsten Lebensretter, Weltverbesserer und Glücklichmacher sind allerdings die Menschen um mich herum. Meine Freunde die mich wertschätzen, Fragen wie es mir geht, mir ‘ne Nachricht schicken um mir zu sagen dass es schön war uns wieder zu sehen. Ich kann nicht jeden retten, aber ich kann den Tagen von den Menschen in meinem Leben ein bisschen verbessern, so wie die das auch für mich tun. Und oft reicht das.

Lisette ist eine niederländische Jungfreundin. Sie wurde vor einigen Jahren in den Quäkertum eingeführt und hat die Gemeinschaft langsam adoptiert. Zuvor schrieb sie On Coming Out (Niederländisch und Englisch) für Willy & Penn.

‘Je kan niet iedereen redden’

Dit zei een vriend tegen me, terwijl hij ziek op mijn bank lag. Machteloos en gefrustreerd was ik, omdat ik niks kon doen om er voor te zorgen dat hij niet meer ziek was. Ik wilde zo graag dat hij zich beter zou voelen, maar meer doen dan hem thee en knuffels geven kon ik niet. Hij voelde zich bezwaard, een last, terwijl ik me juist rot voelde omdat ik niet meer voor hem kon doen op dat moment. Ik kwam bij hem liggen en binnen een paar uur was hij weer beter. Misschien dat de knuffels toch hielpen.

Je kan niet iedereen redden, en dat hoeft ook niet. Soms heb ik het even nodig om die woorden te horen. Ik wil het graag het beste, voor alles en iedereen. Daarnaast heb ik een sterke aversie tegen onrecht (vooral als het kinderen betreft) waardoor ik soms heel boos kan zijn op de wereld, waarin onrecht helaas veel voorkomt. Ik kan niet iedereen redden, maar áls dat nou wel kon…

Anderzijds word ik dagelijks een klein beetje gered (als ik me slecht voel), getroost (als ik verdrietig ben) en nog gelukkiger gemaakt dan ik al ben. Het zijn voor mij de kleine dingen die het doen: een regenbui als ik net in bed lig, een maaltijd die goed gelukt is, een complimentje op het werk. De belangrijkste levensredders, wereldverbeteraars en gelukkigmakers zijn echter de mensen om mij heen. Mijn vrienden die me waarderen, vragen hoe het met me gaat, me nog even een berichtje sturen om te laten weten hoe fijn het was om weer af te spreken. Ik kan niet iedereen redden, maar ik kan wel de dagen van de mensen om mij heen een beetje beter maken, zoals ze dat voor mij ook doen. En vaak is dat genoeg.

Lisette is een Nederlandse jonge Vriend. Ze werd een aantal jaar geleden tot het Quakerdom geintroduceerd, en heeft de gemeenschap sindsdien in haar hart gesloten. Eerder schreef zij voor Willy & Penn Uit de Kast Komen.

‘You cannot save everyone’

A friend said this to me, while he was sick on my couch. I felt powerless and frustrated because I couldn’t do anything to make him not sick. I wanted so badly for him to feel better, but there was nothing I could do besides give him tea and hugs. He felt onerous, a burden, while I was feeling bad for not being able to do anything for for him at that moment. I laid down next to him and within a few hours he was all better. Maybe the hugs did help.

You cannot save everybody, and you don’t have to. Sometimes I need to hear those words. I want the best, for everyone and everything. I also have a very strong aversion to injustice (especially towards children) which makes for me being mad at the world sometimes, because it can be so very unfair. I cannot save everybody, but if I only could…

On the other hand I am saved (whenever I feel bad), comforted (when I am sad) and made even happier that I already am on a daily basis. It’s the small things that do this: a rain shower when I’m in bed, a meal that turned out really good, a compliment at work. However, the most important lifesavers, worldimprovers and happymakers are the people around me. My friends who appreciate me, ask me how I am doing, send me a text to let me know how good it was to meet up. I cannot save everybody, but I can make the days of the people in my life a little better, just as they do for me. And often, that is enough.

Lisette is a Dutch young Friend. She was introduced to Quakerism some years ago and has slowly adopted the community. She previously wrote On Coming Out for Willy & Penn.